اشک فراق

وداع با ماه خدا

ای ماه رحمت الهی؛

و ای موسم سبز بندگی؛ نمی دانم چرا زود از میان ما رفتی و اینک نفسهای آخرینت ما را به اضطراب وا داشته؛

از اینکه نتوانستیم در این فرصت بی نظیر از برکات سرشارت استفاده کنیم شرمنده ایم.

به درستی که رجب بودی و رحمت الهی در تو برای بندگان قدردان سرازیر بود؛ خوشا به حال اهلش، فأین الرجبیون؟

کجایند مستغفرین در این ماه؟ اهل رغایب و اعتکاف با کوله هایی پر از برکاتت ذخیره ای برای فردای خود آماده کردند و ما جز شرمساری و ندامت و باری سنگین از گناه چیزی نداریم.

خوشا به حال اهل زیارت رجبیه و وای به حال ما که در این بازی سرا عمری را به بطالت گذراندیم

و تو ای ماه خدا ...

با رفتنت آلودگی های ظاهری و باطنی ما را هم ببر. و بَلِّغنا شهر الصیام و ما بعده من الایام و الاعوام

آمین رب العالمین